DANAS JE......

Naslov komentara: DANAS JE...... Mon Jan 18, 2010 12:22 pm

Danas je Krstovdan

DANAS JE...... F6eaf144f4

Srpska pravoslavna crkva slavi Krstovdan, uspomenu na dan kada je carica Jelena, majka cara Konstantina (280-337), obilazeći Svetu zemlju, u ruševinama Venerinog hrama pronašla Časni krst na kome je raspet Isus Hristos.

Taj hrišćanski praznik, koji u pravoslavnom kalendaru slovi i kao Vozviždenje Časnog krsta, slavi se još od prvih godina zvanične hrišćanske propovedi.

DANAS JE...... 22b162819d

Praznik je ustanovljen godinu dana posle Prvog vaseljenskog sabora u Nikeji, održanog 326. godine, u vreme cara Konstantina, koji je Milanskim ediktom 313. godine , priznao hrišćanstvo kao zvaničnu veroispovest.

Patrijarh Makarije je,prema predanju, posle otkrića carice Jelene, pred okupljenim narodom uzdigao Krst koji je Hristos nosio do Golgote, pa otuda i naziv Vozviždenje u bogoslužbenom kalendaru SPC gde je praznik obeležen crvenim slovom kao zavetni praznik.

Narod je kako kaže hrišćansko predanje odgovorio patrijarhu molitvom, Gospode pomiluj, koja se i do danas na isti način peva na pravoslavnim liturgijama.

Na ovaj praznik istovremeno se slavi uspomena na povratak Časnog krsta iz Persije u Jerusalim.

Krst je čuvan u srebrnom sanduku u jerusalimskoj crkvi Vaskrsenja do 614. godine, kada su Persijanci zauzeli Jerusalim.

"Kada je car Hozroj osvojio Jerusalim i mnogi narod odveo u ropstvo, Krst bi prebačen u Persiju", odakle ga je na Golgotu, "hodeći bosonog i u bednoj odeći, izneo car Iraklije", zapisano je u "Ohridskom prologu" vladike Nikolaja Velimirovića.

"Tada Časni krst bi položen u hram Vaskrsenja, na radost i utehu celog hrišćanskog sveta", napisao je episkop Nikolaj.

Izvor: Verujem

Naslov komentara: Re: DANAS JE...... Tue Jan 19, 2010 12:08 pm

Bogojavljenje (Sveta tri kralja)

U Srcu Novorođenog Spasitelja koji kao malo dijete leži u jaslicama i sve nas zove k sebi. Okupljamo se danas da proslavimo Boga koji se objavio. Boga koji nam je pokazao tko je On, predstavio se. BOGOJAVLJENJE znači: sâm Bog se javio u tijeku svjetske povijesti, pojavio se u našem svijetu.

Naš Bog nije neki mračni idol koji podmuklo sjedi u mutnim, tminom okovanim dubinama; nije kumir koji demonski zavodi ljude svojim lažima, nije mrtvi kip bez života i snage. Naš Bog je Bog koji se objavio; rekao nam je svoje ime, otkrio nam svoju bit. Bog nam je otvorio svoje srce i objavio nam tajnu svoga bića: ljubav – koja uvijek traje i bezuvjetna je.

Tri Kralja koji dolaze imali su budno srce koje osluškuje. Onakvo srce koje je kralj Salomon za se molio od Boga kad je sagradio veliki hram – Dom Božji. Takvo srce kralj je više cijenio nego li bogatstvo i moć. I sâm Bog se složio s takvom procjenom, ispunio je molitvu i podario kralju povrh toga i vlast i obilje. Tri Kralja, tri mudraca s Istoka, gotovo 900 godina nakon izgradnje prvog jeruzalemskog hrama, bit će također nagrađeni. Nagrađeni za svoju molitvu, za svoje strpljivo traženje, za poštovanje i pažljivost prema onome što piše u svetim knjigama. Našli su onu pravu zvijezdu koja sjaji, blistavo svjetlo koje s nebesa dolazi u studen i mrak betlehemske noći: to je Isus Krist.

Možemo si predočiti te istočnjačke, produhovljene mudrace kako dugo vremena osluškuju glas mudrosti i Duha, kako razmišljaju o proroštvima i povijesnim zbivanjima i kako promatraju događaje u prirodi. Kad smo mi, posljednji put imali prilike – onako u miru, s užitkom – pogledati u zvjezdano nebo? I zastati i osjetiti uzvišenost i veličinu koja svjedoči o dobrom Stvoritelju? Zacijelo su tri kralja često i obilno napajali dušu takvim gledanjem.

Suvremen znanstvenik u skupocjenom laboratoriju, uz kvalitetnu, odabranu, precizno napravljenu tehničku opremu izvodi pokus, pripravlja materijale, motri i bilježi, proučava reakcije… Zato da bi pronašao novi lijek, bolje gorivo, korisniju hranu ili zato da bi utvrdio neki prirodni zakon. Slično su se i mudraci dali na VELIK ŽIVOTNI EKSPERIMENT: traže i strpljivo osluškuju; putuju, prolaze kroz nove krajeve… I, napokon, nalaze onoga koga traži duša njihova.

Današnji politički ustroji uglavnom nemaju kraljeve. Ako bismo htjeli shvatiti što su oni značili u vrijeme Isusova rođenja, možda bismo si trebali predočiti, recimo, velike državnike. Zamislite, na primjer, predsjednike triju velikih zemalja svijeta kako zajedno dolaze pokloniti se novorođenom Kristu Gospodinu. Silna je to odluka i pothvat: uz vlast i moć koja ima je dodijeljena, u nepreglednom nizu obveza, zaduženja, vlastitih poslova i odgovornosti, uz osobne planove i interese – odvojiti vrijeme, poći na put, doći k Isusu i pokloniti mu se. A to mi činimo kad se okupljamo na euharistijsko slavlje. Krećemo iz svojih domova, iz svog svagdanjeg životnog hoda, dolazimo u crkvu. Svoju ljubav, svoje vrijeme, poklanjamo Isusu.

Tri mudraca mogu nam biti pravi učitelji duhovnog života. Kad su pronašli gdje je dragocjeni biser, prodali su sve što imaju samo da do njega dođu. Sam Isus će im poslije kao Učitelj izreći pohvalu. Tako se traži i nalazi kraljevstvo Božje.

Bogojavljenje – to je veselje i slavlje. To je svjetlo s neba. Bogojavljenje to su dragocjeni darovi triju kraljeva. Bogojavljenje – to je Isus. Ali ta nebeska slast, ta duhovna radost i mir dolazi u ovaj naš svijet kakav je i kakvog iz iskustva poznajemo. Betlehemska noć je mračna i hladna; Marija i Josip ne nalaze mjesta u svratištu; Mesija se rađa u špilji, izvan grada, u staji među životinjama; Herod već snuje kako će ga ubiti. Tri mudraca, kada dođoše na cilj svoga puta, nalaze malu siromašnu obitelj bez vlastitog doma. Obitelj koja će uskoro u progonstvo u stranu zemlju, morat će otići kao izbjeglice pred prijetnjom zatornika, kao »gastarbajteri« u potrazi za egzistencijom svoga djeteta.

Tri kralja pronalaze malo dijete koje im – kao i svako dijete – svojim osmjehom i svojim suzama postavlja ozbiljno pitanje: Zašto u vašem svijetu još postoje ratovi? Zašto još ima mržnje? Zašto u dušama još mora vladati strah? Zašto malo, bezazleno, bespomoćno dijete mora gorko trpjeti od ljudske grubosti i nasilja? zašto se svi mi već jednom ne pokajemo i prestanemo činiti nepravdu jedni drugima? Malo dijete prima darove, ali i daje velik dar, daje velik zadatak: Obratite se, slušajte Božju radosnu novost. Bog je kralj u vašem srcu i vašem životu.

Zlato, tamjan, plemenita mast – to su dragocjeni darovi koje tri mudraca predaju Kristu Gospodinu. Mi po rukama svećeničkim darivamo kruh i vino. Kad svećenik uzdigne pliticu i potom kalež, darujmo svi zajedno Bogu ono dragocjeno što imamo: svoje radosti, sve ono lijepo što smo ovih dana doživjeli, svu ljubav i čvrstu odluku da ćemo Njega tražiti i Njemu služiti, a i svoje boli, svoje patnje, sve ono zlo i grijeh koji nas muči. Prikažimo to kao što su i tri kralja darove donijeli. I dogodit će se čudesna razmjena! Kraljevi donose darove Isusu, mi prikazujemo Bogu kruh i vino na oltaru. A Bog – Bog nama daje samoga sebe.

Pronađimo za sebe zvijezdu vodilju, nebesku blještavu iskru koja će nam kazivati put kroz ovo vrijeme i cijelu novu godinu. Ne dopustimo, štoviše, da nam prođe i jedan dan u novoj godini, a da ne pogledamo u našu svijetlu zvijezdu repaticu. Da li u lijepoj riječi i iskrenom razgovoru s osobom do nas? Ili u poštenju i marljivosti na radnom mjestu? Ili u tihoj i predanoj molitvi? Da li u pomirenju s nekim s kime smo u svađi? Možda u marljivom učenju i studiranju ili pak u, tako zahtijevnom i tako utješnom, strpljivom podnošenju bolesti? Nek nas nebesko svjetlo: Isus Krist – vodi i dovede k našem cilju koji tražimo, za kojim cijeli život hodimo, kojem se u vjeri – s pravom nadamo.

Bogojavljenje (grč. επιφάνεια „pojavak“, „objava“) je kršćanski blagdan kojim se slavi objava Boga čovječanstvu u ljudskom liku, u osobi Isusovoj, a obilježava se 6. siječnja.

Počeci blagdana

Slavlje ovog blagdana ima svoje početke u istočnim kršćanskim crkvama, a uključivalo Isusovo rođenje (koje će se kasnije početi slaviti kao Božić), pohod trojice mudraca (grč. μάγοι „magi“; vidi Sveta tri kralja) koji su došli u Betlehem pokloniti se novorođenom kralju, te sve događaje Isusova djetinjstva do njegova krštenja na Jordanu.

Blagdan se od početka slavi 6. siječnja. Drevne liturgije u ovom blagdanu prepoznaju Illuminatio (prosvjetljenje), Manifestatio (Objava) i Declaratio (Proglašenje). Ubrzo se, kao osobiti čin Isusove božanske objave, počelo slaviti i njegov prvi čudesni znak na svadbi u Kani Galilejskoj (usp. Evanđelje po Ivanu 2,1-11). Kršćanske su crkve uz ovaj blagdan govorile i o „objavi poganima“ (gdje pogani označuju ne-Židove), budući da su trojica Mudraca prepoznati kao pripadnici poganskih naroda.

Bogojavljenje u različitim crkvama

Bogojavljenje se slavi kako na Istoku tako i na Zapadu, no pojedinosti ovoga slavlja u pokojoj se stvari razlikuju.

U Rimokatoličkoj Crkvi

Na Zapadu, u Rimokatoličkoj Crkvi, Božić se počeo slaviti prije Bogojavljenja, a datum Božića bio je 25. prosinca. Kad je s Istoka krajem 4. stoljeća uvedeno slavlje Bogojavljenja 6. siječnja, Božić je ostao blagdan Isusova rođenja, a Bogojavljenje je naglašavalo spomen pohoda triju Mudraca i Isusovo krštenje. Usto, razdoblje između ova dva blagdana počelo se profilirati kao božićno vrijeme u liturgijskoj godini, koje će kasnije biti produženo sve do 2. veljače.

U srednjem vijeku uz ovaj je blagdan osobiti naglasak stavljen na poklonstvo trojice kraljeva. Trojica Mudraca iz Evanđelja po Mateju (2,1-12), vrlo su rano počeli biti štovani kao »kraljevi«, na što je utjecao tekst proroka Izaije, gdje se kaže: „K tvojoj svjetlosti koračaju narodi, i kraljevi k istoku tvoga sjaja“ (60,3). Usto, u franačkoj državi, u Kölnu, uspostavljeno je svetište u kojem su se čuvale relikvije Svetih triju kraljeva. Ovo je svetište postalo središtem hodočašća naroda iz mnogih dijelova središnje, zapadne i sjeverne Europe (postoje podaci i o hrvatskim hodočasnicima. Posljedica takvog velikog pokreta hodočasnika bilo je gotovo potpuno poistovjećivanje blagdana Bogojavljenja s isključivim spomenom ovih kraljeva, kojima je tradicija nadjenula imena Melkior, Gašpar i Baltazar.

Nakon Drugog vatikanskog sabora božićno vrijeme završava prvom nedjeljom nakon Bogojavljenja, a na tu se nedjelju slavi Krštenje Gospodinovo. Samo Bogojavljenje ostaje i dalje svetkovina Božje objave u kojoj se spominje pohod trojice Mudraca, Isusovo krštenje i Isusovo čudo na svadbi u Kani Galilejskoj, gdje se Isus, na početku svoga javnog djelovanja, objavljuje kao onaj koji ima moć pretvoriti vodu u vino, čime posredno naviješta i ustanovljenje euharistije.

Ostale crkve na Zapadu

Bogojavljenje se u istom značenju kao i u Rimokatoličkoj Crkvi slavi i u Anglikanskoj zajednici, te u luteranskoj Evangeličkoj Crkvi.

Istočne crkve

Prvi spomen Bogojavljenja na Istoku susreće se u tekstu Klementa Aleksandrijskog na prelasku iz 2. u 3. st. On kaže: „Ima nekih koji su odredili ne samo godinu Gospodinova rođenja, nego i točan dan… A Bazilidovi sljedbenici drže dan njegova krštenja kao blagdan, te kažu da je to bilo petnaeste godine cara Tiberija, petnaestoga dana mjeseca Tubi, dok drugi misle da je to bilo jedanaestog dana istog mjeseca“ (Stromateis, I, xxi, 45). 11. i 15. Tubi, prema julijanskom kalendaru bili bi 6. i 10. siječnja.

Prvo spominjanje Bogojavljenja kao službenog crkvenog blagdana susreće se sredinom 4. stoljeća. Krajem 4. stoljeća (oko 380. u carigradskoj Crkvi) na Istoku se sa Zapada uvodi blagdan Božića, pa Bogojavljenje gubi značenje blagdana u kojem se slave svi događaji vezani uz Isusovo rođenje i skroviti život do krštenja.

Danas se u pravoslavnim crkvama prilikom ovog blagdana naglasak stavlja na Isusovo krštenje, u kojem je Isus objavljen kao druga osoba Presvetog Trojstva, pri čemu je prisutna i prva osoba, Bog Otac čiji se glas čuje iz oblaka, i druga osoba, Duh Sveti koji silazi nad Isusa u obliku goluba. U grčkom se ovaj blagdan stoga često naziva i teofanija (grč. Θεοφάνεια), iz čega je izveden i naziv u slavenskim jezicima, pa i hrvatski naziv »Bogojavljenje.«

U pravoslavnim crkvama na ovaj se blagdan održava i obred blagoslova voda i to uz najbližu vodenu površinu (jezero, more, rijeku ili bazen). Pritom se u vodu baca križ kojega potom ljudi nastoje izroniti. Tko uspije naći križ, dobija poseban blagoslov.

U istočnim pravoslavnim crkvama, posebice u Koptskoj pravoslavnoj Crkvi i Armenskoj apostolskoj Crkvi, nikad nije ni došlo do uvođenja blagdana Božića, pa se Bogojavljenje do danas slavi u svom izvornom značenju.

Običaji u hrvatskom narodu

Pod utjecajem istočnog kršćanstva, među hrvatskim rimokatolicima razvio se običaj blagoslivljanja vode na blagdan Bogojavljenja, premda je u zapadnoj liturgiji takav obred prvotno vezan uz Uskrs. Ovom blagoslovljenom vodom vrši se blagoslov kuća i obitelji.

Prilikom blagoslova kuća, nadvratnici se označuju slovima „G“, „M“ i „B“ koja označavaju inicijale trojice kraljeva, Gašpara, Melkiora i Baltazara. Izvorno su se ovi inicijali zapisivali na latinskom, pa je umjesto početnoga „G“ stajalo „C“ (Casparus). Tako su inicijali, osim imena kraljeva, označavali i akronim blagoslovne formule: Christus mansionem benedicat, što na hrvatskom znači: „Neka Krist prebivalište blagoslivlja.“ Između inicijala stavljaju se križići, kao znak blagoslova, a oko inicijala upisuju se brojke koje označavaju tekuću godinu. Ranije su se ovi znakovi upisivali kredom, dok se u novije vrijeme češće koriste posebne naljepnice. Konačan izgled natpisa ima oblik 20 G+M+B XX (gdje XX označava zadnje dvije brojke tekuće godine).

Sličan običaj postoji i u ostalim krajevima Srednje Europe. DANAS JE...... Tri_kralja

Danas je Sveti Jovan Krstitelj 20.Januar - Jovandan

DANAS JE...... Sv%20Jovan%20Krstitelj%20Jovandan

Jovandan
Sabor svetog Jovana Krstitelja

Sabor svetog Jovana Krstitelja, jedan od praznika posvećenih svetitelju i proroku koji je najavio dolazak Spasitelja i krstio ga na reci Jordanu, biće obeležen danas u svim hramovima Srpske pravoslavne crkve i u pravoslavnim domovina kao jedna od najčešćih srpskih slava. Prema predanju, mnogi su mislili da je Jovan obećani Mesija ali je on, prepoznavši Isusa slušajući njegove prve javne propovedi, rekao - To je jagnje Božje koje uze na sebe grehe sveta . U crkvi je svetitelj poznat i kao Jovan Preteča a njegov praznik svrstava u red najvećih proročkih praznika jer se za svetog Jovana, vezuje početak misije Spasitelja i početak hrišćanske propovedi.
Ovaj praznik se slavi dan posle Bogojavljenja koji je sećanje na krštenje Isusovo i ulogu svetitelja koji je pripremao narod za novu veru. Ja vas krštavam vodom, ali onaj što ide za mnom jači je od mene... On će vas krstiti Duhom Svetim i ognjem , reči su svetitelja koji je krštavao narod u reci Jordanu ukazujući na pokajanje.

Na pravoslavnim ikonama sveti Jovan je predstavljen sa krstastim štapom u levoj ruci i napisom - Pokajte se, jer je blizu carstvo nebesko . Od mladosti je bio posvećen veri i kao branilac javnog morala suprotstavljao se razvratu rimskog društva koji je u njegovo vreme dostigao vrhunac. Sveti Jovan je javno osudio i cara Iroda Antipu koji je preoteo ženu svom bratu Filipu. Carica Irodijada je, kaže predanje, nagovorila ćerku Salomu da od Iroda zatraži glavu Jovanovu. Zanesen Salominom igrom, Irod je naredio pogubljenje Jovana Krstitelja.

Ovom događaju posvećen je poseban praznik poznat kao Usekovanje glave svetog Jovana Krstitelja a na ikonama se slika svetitelj koji u desnoj ruci drži svoju odsečenu glavu. Za ovaj praznik vezuje se, kako je zapisao sveti jevanđelist Luka, i događaj prenošenja ruke svetitelja u Antiohiju iz Sevastije, gde je pogubljen. Desna ruka Svetog Jovana, kojom je krstio Hrista, oduvek je čuvana kao najveća svetinja i to, najpre u Halkidonu, a potom do 10. veka u antiohijskom hramu Svetog apostola Petra. Posle toga je preneta u Carigrad , a sada se čuva u Cetinju.

Sveti Jovan je uzor poštenja i pravdoljublja pa se i u srpskom pravoslavlju poštuje i običaj bratimljenja po Bogu i Svetom Jovanu .

Naslov komentara: Re: DANAS JE...... Thu May 13, 2010 1:05 am

DANAS JE...... 250px-RabulaGospelsFolio13vAscension

Spasovdan ili Vaznesenje Hristovo je hrišćanski praznik, koji se slavi 40 dana nakon Vaskrsa.

Sa vaskresenjem Gospod je pokazao da je jači od smrti i 40 dana kasnije njegovi su se učenici nalazili za trpezom. Tog dana im se Hristos ponovo javio i rekao:

„Idite po svemu sveti i propovedajte Evanđelije svakom stvorenju. Ko poveruje i DANAS JE...... 672149

, biće spasen, a ko ne poveruje biće osuđen.“
({{{2}}})
Da bi u tome uspeli Hristos im je obećao Duha Utešitelja, i zapovedio da do silazka Duha Svetoga ne izlaze iz Jerusalima. Tako su mogli prenjeti Hristovu veru u svet i time ljudstvo spasavati u veri - odatle naziv Spasovdan. Podignutih ruka Hristos je učenike i blagoslovio nakon čega se počeo uznositi na nebo - Uznesenje, tako se je, završivši delo spasenja, vratio Bogu na nebesima.

Spasovdan - slava Beograda
DANAS JE...... Spasovdan5

BEOGRAD - Slava Beograda, Vaznesenje Gospodnje, u narodu poznatija kao Spasovdan, biće obeležena danas svetom liturgijom i litijom koja će se tradicionalno kretati glavnim gradskim ulicama.

„Od kada ga je 1403. godine despot Stefan Lazarević ustoličio kao prestonicu srpskog naroda do danas, Beograd je preživeo mnoga rušenja i spaljivanja, ali su razvojni periodi bili veći i od male kasabe se uzdigao do jednog od najlepših gradova u Evropi”, kazao je član grdskog veća Mileta Radojević na konferenciji za novinare u Starom dvoru.

Radojević je podsetio da je pored himne, grba i zastave slava značano obeležje identiteta i tim povodom pozvao sve Beograđane, da se vrate veri i da to potvrde učešćem na litiji.

Sveta liturgija, počeće u devet sati, dok će litija u kojoj će biti i patrijarh Irinej, vladike i gradski čelnici krenuti, u 11.30, ispred Vaznesenjske crkve.

DANAS JE...... Litija

Litija će se kretati uobičajenom trasom, koja će zbog radova u ulici Kralja Petra, biti malo izmenjena pa će se do Saborne crkve, gde će biti druga moltva, stići Pariskom ulicom, pored Amabasade Francuske.

Trasa litije koja će početi u Admirala Geprata, ići će ulicama Kneza Mioša, Kralja Milana, preko Terazija (gde će biti prva molitva), Knez Mihailovom, Pariskom, Kneza Sime Makrovića, Pop Lukinom, Brankovom, Kraljice Natalije i Dobrinjskom.

U 20 časova održaće se i Spasovdanski koncert u porti Vaznesenjske crkve, a u slučaju da to vremenske prilike ne dozvole u Ruskom domu. Slava grada biće obeležena i u Starom dvoru u 17 sati.

Beograd je za gradsku slavu uzeo Spasovdan u spomen na 1403. godinu kada ga je despot Stefan Lazarević proglasio prestonicom Srbije. Ta slava je obnovljena 1992. godine kada je za Spasovdan ulicama Beograda prošla litija, prvi put posle 46 godina. Od pre dve godine ona je i zvanično slava Beograda.
Beta

************************************************************

Spasovdan slava grada Banja Luke
Danas slavi i Banja Luka Spasovdan ,slavu svoga grada,pa nek im je Srecna SLAVA!!!

Naslov komentara: Re: DANAS JE...... Wed Oct 27, 2010 9:50 am

Sveta Petka ili Paraskeva (grč. Παρασκευή - petak) je bila hrišćanska podvižnica iz 11. veka.
Rodila se u gradu Epivatu (Pivat - na turskom Bojadis), koji se nalaziše na obali Mramornog mora između Silimvrije i Carigrada u Trakiji polovinom desetog stoleća. Ona beše srpskog porekla (http://orthodoxie.free.fr/pelerinage_serbie.htm), iz imućne i veoma pobožne porodice. Imala je brata, koji se zvao Jevtimije, i koji se zamonašio veoma mlad, a kasnije bi izabran za episkopa Maditskog (989—996)
Još kao devojčica, dok je sa majkom odlazila u crkvu i čula reči Božanskog Jevanđelja: "Ko hoće za mnom da ide, neka se odreče sebe i uzme krst svoj, i za mnom da ide" (Mk. 8,34), ona svim srcem pripade Gospodu i kada odraste pridruži se plejadi blagočestivih ugodnika Božijih. Nakon smrti svojih roditelja, željna podvižničkog života ona napusti roditeljski dom i ode u Carigrad, a zatim se zaputi u pustinju Jordansku, živeći strogim otšeličkim životom, gde se Hrista radi podvizavala sve do starosti svoje. U doba pozne starosti posluša glas Anđela Božijeg, ostavi pustinju i vrati se u svoj rodni grad, Epivat. Tu ona požive još dve godine u neprestanom postu i molitvi, pa se predstavi Bogu u 11. stoleću. Njeno telo bi od strane vernih sahranjeno po hrišćanskim običajima, ali ne na gradskom groblju već izdvojeno od drugih.
Bogougodni hrišćani iz tog mesta posle javljanja svetiteljke u snu nekom Georgiju i Jefimiji pronašli su mesto gde su bile zakopane njene mošti, izvadili su ih iz zemlje i položili u hram svetog Petra i Pavla u Epivatu. Njene čudotvorne mošti prenošene su u toku vremena mnogo puta. Najpre u Carigrad, pa odatle ih bugarski car Jovan Asen 1238. godine prenese u Trnovo, da bi bile prenete u Vlašku nakon pada Bugarske pod Turke. Kada je i Vlaška postala ugrožena turskim upadima, a na molbu srpske kneginje Milice mošti su prenete u Beograd. Kada sultan Sulejman I 1521. godine osvaja Beograd, on uz ostale dragocenosti prenosi u Carigrad i mošti sv. Petke. Na molbu moldavskog gospodara Vasilija 1641. godine mošti su prenete u grad Jaši, gde se i danas nalaze (osim dva prsta šake, koji su u kapeli svete Petke na Kalemegdanu).
Širom naše zemlje nalazi se i veliki broj lekovitih izvora, koji su posvećeni sv. Petki. Jedan od njih je izvor sv. Petke u kalemegdanskoj tvrđavi u Beogradu gde su njene mošti dugo vremena počivale. Ta čudotvorna i lekovita voda (agijazma, grč. αγίασμα) ove svetiteljke, leči sve bolesnike, koji sa verom u Boga i ljubavlju prema ovoj svetiteljki prilaze k njoj.
Crkva je slavi 14. oktobra po starom, odnosno 27. oktobra po novom kalendaru. Ovu Paraskevu naš narod obično zove sv. Petka a u srpskim primorskim krajevima „Petka Biogradska“, jer su joj mošti počivale takođe i u Beogradu. Takođe je poznata i kao Petka Trnovska, jer su joj mošti bile u Trnovu.

Naslov komentara: Re: DANAS JE...... Mon Feb 14, 2011 11:22 am

ДАНАС ЈЕ СВЕТИ ТРИФУН
Српска православна црква прославиће данас празник Светог Трифуна, који се у народу слави као заштитник многих заната и оних који искрено воле његујући хришћанску љубав.
DANAS JE...... 000442

Црква Светог Трифуна слави као великомученика који је пострадао за хришћанску вјеру, не искључујући његов значај као заштитника брачне љубави и вјерности које су дио хришћанске проповиједи.
Према хришћанском учењу, брачна љубав је у равни љубави према Богу, о чему својим дјелима најбоље свједоче Христови великомученици, међу којима је и Свети Трифун.
На литургијама у православним храмовима, у православним домовима, виноградарским и гостионичарским еснафима помиње се страдање светитеља Трифуна, који је погубљен 250. године у Никеји од мача христоборног римског цара Дакија.
У "Охридском прологу" Светог владике Николаја Велимировића говори се о скромности и исцјелитељској моћи светитеља који је "у дјетињству чувао гуске и једини могаше помоћи лудој кћери цара Гордија".
Сахрањен је скромно, на сопствени захтјев, у селу Кампсади у Фригији, гдје је рођен.
Култ Светог Трифуна веома је развијен у српским крајевима, а славе га посебно виноградари, док га својим заштитником сматрају и гостионичари.
Виноградари на дан Светог Трифуна иду у винограде, орезују лозу и вином заливају чокоте, да би тиме повратили винограду малаксалу снагу послије дугог зимског периода, па да почне бујати у прољеће које се већ почиње примицати.
Светог Трифуна славе неке српске породице као крсну славу, а њему се моли да заштити поља од поплава, града и разних штеточина.

» Sta kuvate danas?
» Poruka za danas......
» Šta je danas sa romantikom?
» Sta ste kuvali danas????
» Kako sam danas proveo/la dan ???